Nasz tekst nie jest obowiązującą ustawą, zapewne propozycje będą ewoluowały w procesie legislacyjnym. Szanowni koledzy taksówkarze, jeżeli macie jakieś uwagi, zastrzeżenia czy propozycje to komentujcie pod postem tu na stronie www, piszcie e-maile szztrp@wp.pl lub kontaktujcie się poprzez facebook.com/szztrp
P R O P O Z Y C J A
ZMIAN W USTAWIE, O TRANSPORCIE DROGOWYM
I NIEKTÓRYCH INNYCH USTAW,
W ustawie z dn. 06 września 2001 r. o transporcie drogowym (
Dz. U. z 2001r. Nr. 123 poz. 1371 ) wprowadza się następujące zmiany:
1/
w art. 5 b po ust. 1 dodać ust. 1a w brzmieniu;
„ust. 1a Przedsiębiorcy udzielana jest jedna licencja na wykonywanie transportu
drogowego pojazdem samochodowym, o których mowa w ust. 1.”
w art. 5 c. w ust. 1 dodać pkt. 4a, 4b, 4c i 4d w treści;
„pkt. 4a. zatrudniany kierowca spełnia wymogi określone w art. 5 c ust. 1 pkt. 1 lit. a
i art. 6 ust. 1 pkt. 2.”
„pkt. 4b zatrudnia kierowcę na umowę o pracę.”
„pkt. 4c zatrudniany kierowca posiada certyfikat kompetencji zawodowej, o którym mowa w
rozdziale 7.”
„pkt. 4d przedsiębiorca osobiście wykonujący transport drogowy oraz zatrudniony kierowca
spełnia wymagania określone w art. 39a ust. 1 pkt. 1-4.”
w art. 5 c ust. 1 pkt. 5) nadać w brzmieniu;
„pkt. 5) posiada on tytuł prawny do dysponowania pojazdem lub pojazdami samochodowymi
spełniającymi wymagania techniczne określone przepisami prawa o ruchu drogowym,
będącymi własnością przedsiębiorcy lub leasingowane (wymagana zgoda
leasingodawcy), którymi transport drogowy ma być wykonywany,
dodać pkt.5 a) w brzmieniu:
„pkt. 5 a) w pojazdach o których mowa pkt. 5 w dowodzie rejestracyjnym dokonuje się
wpis „pojazd zarobkowy przewóz osób.”
ważność badań technicznych pojazdu obowiązuje jak dla taksówki.”
w art. 5 c ust. 1 dodać pkt. 6, i 7 w brzmieniu;
„pkt. 6 pojazdy wykorzystywane w transporcie drogowym do przewozu osób, o których mowa
w art. 5 b ust. 1 pkt. 1 i 2 oraz w rozdziale 5 ustawy, należy oznaczyć hologramem na
którym będzie umieszczony numer identyfikacyjny karty podatkowej umieszczony na
przedniej i tylnej szybie pojazdu a w przypadku nie możności umieszczenia jego na tylnej
szybie, należy umieścić go na tylnej górnej powierzchni nadwozia pojazdu.
„pkt. 7 Licencja o której mowa w art. 5 b ust. 1 pkt. 1 i 2 udzielana jest przedsiębiorcy na
określony pojazd i obszar w którym będzie wykonywał działalność obejmujący:
1) gminę,
gminy sąsiadujące – po uprzednim zawarciu przez nie porozumienia,
miasto stołeczne Warszawę,”
2/
w art. 6 nadać w ust. 1 pkt. 1, 2, 3 i 4, w brzmieniu,
„pkt. 1) nie był skazany za przestępstwa, o których mowa w art. 5 c ust. 1 pkt. 1, ponadto za
przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu oraz przeciwko wolności seksualnej i
obyczajności oraz wynikające z art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii.”
„pkt. 2) posiada zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie transportu drogowego
taksówką, potwierdzonego zdanym egzaminem z prawa miejscowego oraz topografii
miejscowości w której będzie wykonywać działalność.”
„pkt. 3) wykaże się co najmniej 3 letnim posiadaniem prawa jazdy kat. „B.”
„pkt. 4) spełniają wymagania określone w art. 39a ust. 1 pkt. 1-4.”
w art. 6 dodać ust. 2, 3, 3a, 4, 6, 7, 8 w brzmieniu,
„ust. 2 Przedsiębiorca osobiście wykonujący transport drogowy taksówką oraz zatrudniany
kierowca spełniający wymogi ustawy otrzymują świadectwo kwalifikacji uprawniające do
zatrudnienia w transporcie drogowym przewóz osób taksówką, z wpisem obszaru
określonym zdanym egzaminem i datą jego ważności zgodnie z ważnymi badaniami
lekarskimi.”
„ust. 3 Egzamin o którym mowa w ust. 1 pkt. 2 przeprowadzają komisje egzaminacyjne powołane
przez Radę Miasta lub Radę Gminy.
W skład komisji egzaminacyjnej powoływany jest rotacyjnie przedstawiciel miejscowych
organizacji społeczno – zawodowej o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające taksówkarzy.”
„ust. 3a Rada Miasta lub Rada Gminy wspólnie z miejscowymi organizacjami społeczno -
zawodowymi o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającymi taksówkarzy określa w drodze
uchwały zakres testów egzaminacyjnych z uwzględnieniem znajomości prawa
miejscowego oraz topografii miejscowości w której przedsiębiorca będzie wykonywał
działalność gospodarczą.”
„ust. 4. Licencja o której mowa w ust. 1 udzielana jest na określony pojazd i obszar
wskazany w zaświadczeniu o zdanym egzaminie obejmujący:
1) gminę;
gminy sąsiadujące - po uprzednim zawarciu przez nie porozumienia;
miasto stołeczne Warszawy,
„ust. 6. przedsiębiorca wykonujący osobiście transport drogowy taksówką posiada tytuł prawny
do dysponowania pojazdem samochodowym spełniający wymagania techniczne określone
przepisami prawa o ruch drogowym, którym transport drogowy będzie wykonywany”.
„ust. 7. Przedsiębiorca, prowadzący działalność gospodarczą w transporcie drogowym na
podstawie licencji o której mowa w art. 6 chcąc prowadzić przedsiębiorstwo transportowe
przewozy osób taksówkami poprzez zatrudnianie kierowców obowiązany jest spełnić
wymogi zawarte w art. 5 c ust. 1 pkt. 2), 3) i 5).
„ust. 8. Właściwe rady gmin i Rada m. st. Warszawy, wydają licencję oraz wypisy z licencji w
liczbie nie większej od ustalonego parytetu z miejscowymi organizacjami społeczno -
zawodowymi o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające taksówkarzy.
3/
w art. 8. w ust. 2 dodać pkt. 8) w brzmieniu;
„ust. 2 pkt. 8 zaświadczenie o niekaralności w przypadku gdy przedsiębiorca osobiście wykonuje
transport drogowy przewóz osób o którym mowa w art. 5b ust. 1.”
w art. 8 ust. 3 w pkt. 2) dodać treść;
„ zaświadczenie o niekaralności oraz” oraz, oświadczenie - dalej bez zmian,
w art. 8 „ust. 3 pkt. 4) nadać treść:
„ust. 3 pkt. 4 oświadczenie, że będzie zatrudniał kierowców spełniających warunki, o których
mowa w art. 5c ust. 1 i w art. 6 ust. 1 oraz oświadczenie, że będzie współpracował
z przedsiębiorcami osobiście wykonującymi przewozy osób na jego rzecz,
spełniającymi wymogi określone w ustawą.
4/
art. 11 ust. 4 skreślić i nadać mu nową treść w brzmieniu;
„ust. 4 Organ udzielający licencję, o której mowa w art. 5b ust. 1 wydaje wypis z tej licencji w
liczbie nie większej niż liczba zatrudnionych kierowców i pojazdów samochodowych
określonych we wniosku o wydanie wypisu z licencji, dla których zostało
udokumentowane spełnieniem wymogów, o których mowa w ustawie.
5/
w art. 14 w ust. 1 pkt. 2 dodać treść;
po słowach „o których mowa w art. 8” dopisać;
„oraz dane osobowe zatrudnianych kierowców wraz z ich zaświadczeniem o
niekaralności i umową o zatrudnieniu.”
zdanie zaczynające „myślnikiem” po pkt. 2 nadać w treści,
„ - nie później niż w terminie 3 dni roboczych od dnia ich powstania.”
6/
w art. 15 dodać ust. 3a i 3b w brzmieniu;
„ust. 3a Licencję na wykonywanie transportu drogowego w zakresie przewozu osób,
o której mowa w art. 5b ust. 1 cofa się w trybie natychmiastowej wykonalności oraz
skierowaniem wniosku do właściwych organów celem pociągnięcia do odpowiedzialności
karnej przewidzianej prawem w przypadku:
a) stwierdzenia przez organa kontrolne, używanie urządzeń mogących mieć wpływ
na wskazania urządzeń pomiarowo – kontrolnych zainstalowanych w pojeździe lub
ich posiadanie.
b) jeżeli posiadacz licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie
przewozu osób, o której mowa w art. 5b ust. 1 powierzył z naruszeniem wymagań
określonych w ustawie, pojazd spełniający wymogi rozporządzenia Ministerstwa
Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów i ich niezbędnego
wyposażenia albo zlecił wykonywanie przewóz osób osobie nie spełniającej
wymagań, o których mowa w ustawie.
„ust. 3b w przypadku stwierdzenia przez organ kontrolny dokonywanie przez kierowcę, czynności
opisanych w pkt. a i b, cofa się jemu w trybie natychmiastowej wykonalności
uprawnienia na wykonywanie transportu drogowego w zakresie przewóz osób, oraz
kieruje wniosek do właściwych organów o pociągnięcie do odpowiedzialności karnej.
w art. 15 skreślić w ust. 1 w pkt. 2 lit. d)
dodać art. 15a w brzmieniu;
„Każdy kto, zawiera umowę na wykonywanie transportu drogowego przewóz osób pojazdem
samochodowym, o których mowa w art. 5 b ust. 1 z osobą nie posiadającą uprawnień ustawowo
wymaganych,
lub,
wykonuje transport drogowy przewóz osób pojazdem samochodowym, o których mowa
w art. 5 b ust. 1 bez wymaganych uprawnień,
albo,
zleca, przekazuje lub umożliwia wykonywanie transportu drogowego przewóz osób pojazdem
samochodowym o których mowa w art.5 b ust. 1 osobie nie posiadającej uprawnień
wymaganych ustawą
oraz,
udostępnia do powyższych celów środki przekazu informacji bez względu na ich rodzaj i formę
w tym, również regulowanie opłat za usługę przewozu, w przypadku stwierdzenia przez organ
kontrolny że był uprzednio ukarany karą, o której mowa w zał. 3 ustawy, zostanie pociągnięty
do odpowiedzialności karnej.
7/
w art. 18 ust. 4 b nadać w brzmieniu;
„ust. 4b Dopuszcza się przewóz okazjonalny pojazdami zabytkowymi niespełniającymi kryterium
konstrukcyjnego określonego w ust. 4 a i będącymi wyłączną własnością przedsiębiorcy
lub stanowiącymi przedmiot leasingu tego przedsiębiorcy.”
w art. 18 dodać ust. 4 c w brzmieniu;
„ust. 4 c Przewóz osób, pojazdami o których mowa w ust. 4 b art. 5 b ust. 1 pkt. 1 i 2
prowadzonymi przez przedsiębiorcę osobiście świadczącego usługi przewozowe albo
przez zatrudnionego przez niego kierowcę, wykonywany jest;
a) na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej w lokalu przedsiębiorstwa,
b) po ustaleniu opłaty ryczałtowej za przewóz przed rozpoczęciem tego przewozu,
zapłata za przewóz regulowana jest na rzecz przedsiębiorcy w formie bezgotówkowej,
dopuszcza się wniesienie opłat gotówką w lokalu przedsiębiorstwa.
8/
w art. 89a dodać ust. 4 w brzmieniu;
„ust. 4 w razie stwierdzenia przez organ kontrolny o wykonywaniu przewozu osób bez uprawnień,
o których mowa w art; 5b ust. 1, 5c i 6, pojazd zostaje zatrzymany i skierowany na parking
strzeżony na koszt podmiotu wykonującego przewóz.
Zwrot pojazdu następuje po uiszczeniu kaucji na poczet nałożonej kary i kosztów
związanych z zatrzymaniem pojazdu przez wykonującego przewóz lub właściciela
pojazdu.”
w art. 92c w ust. 1 pkt. 3) otrzymuje brzmienie;
„3) od dnia ujawnienia naruszenia upłynął okres ponad 5 lat.”
w art. 93 dodaje się ust. 2a w brzmieniu;
„ust. 2a Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności w
przypadku nie spełniania wymogów opisanych art. 5b ust. 1, art. 5c i art. 6”
w załączniku nr 3 w tabeli dodaje się lp. 2.12, 2.13, 2.14, 2.15, 2.16, 2.17,
w brzmieniu;
2.12. wykonywanie transportu drogowego przez kierowcę,
który nie spełnia wymogów określonych w art. 5c lub 6 2 000
2.13. wydanie zamówienia na przewóz osób taksówką
podmiotowi nieuprawnionemu 10 000
2.14. wykonywanie transportu drogowego
z naruszeniem art. 18 ust. 4a, 4b i 4c 10 000
2.15. wykonywanie transportu drogowego
z naruszeniem art. 18 ust. 5 1 000
2.16. wykonywanie transportu drogowego przez przedsiębiorcę
który nie spełnia wymogu art. 5 c ust. 1 lub art. 6 ust. 1 15 000
2.17. kto zleca, przekazuje, oferuje lub umożliwia wykonywanie
transportu drogowego przewóz osób pojazdem samochodowym,
o których mowa w art. 5b ust. 1 osobie nie posiadającej uprawnień
ustawowo wymaganych oraz, kto udostępnia do powyższych
celów środki przekazu informacji bez względu na ich rodzaj
i formę, w tym również umożliwiających regulowanie opłat
za usługę przewozu, 50 000
w ustawie z dnia 5 kwietnia 2013 r. poz. 567 o zmianie ustawy, o transporcie drogowym oraz ustawy, o czasie pracy kierowców, w prowadza się następujące zmiany;
1/
w art. 4 ust. 4 nadaje się nowe brzmienie;
„ust. 4. Przedłużenie ważności licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką,
dokonuje się na wniosek przedsiębiorcy złożony nie później niż na 15 dni przed
upływem jej ważności, bez obowiązku wykazania się zaświadczeniem o zdanym
egzaminie.”
w ustawie, z dnia 05 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr. 97 poz. 1050) wprowadza się zmiany;
1/
w art. 8 dodać ust. 3a w brzmieniu;
„ust. 3a Rada gminy z własnej inicjatywy lub na wniosek miejscowych organizacji zrzeszających
taksówkarzy o zasięgu ogólnokrajowym obowiązana jest określać w drodze uchwały
strefy cen (stawki taryfowe) obowiązujące przy przewozie osób i ładunków taksówkami
oraz ceny minimalne i maksymalne wskazane wnioskiem za przewozy taksówkami na
terenie gminy.”
w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (Dz. U. Z 2012 r., poz. 1173 z póź. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1/
w art. 15 ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„ust. 7 Rada gminy (Rada miasta stołecznego Warszawy) jest obowiązana wprowadzić, w drodze
uchwały obowiązek oznakowania taksówek z uwzględnieniem nazwy miejscowości, jego
herbu i numeru licencji”.
po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu”
„ust. 8 Za oznakowania, o których mowa w ust. 7, organ udzielający licencję na transport
drogowy taksówką pobiera opłaty wynikające z kalkulacji ich wykonania oraz wydaje je
przedsiębiorcy zgodnie z zapotrzebowaniem”.
Przepisy przejściowe
Przedsiębiorcy oraz kierowcy o których mowa w art. 5 c ust. 1 są zobowiązani do spełnienia
wymogów zawartych ustawą w ciągu 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Przedsiębiorcy lub zatrudnieni kierowcy przed upływem trzech lat od daty wejścia w życie
ustawy nie mają obowiązku uzyskania certyfikatu kompetencji zawodowej o którym mowa
w ustawie.
W przypadku nie spełnienia wymogów, o których mowa w ustawie po tym terminie nie mogą
wykonywać dalszej działalności w transporcie drogowym.
Przedsiębiorcy lub zatrudnieni kierowcy, o których mowa w art. 6 nie mający zaświadczenia o
zdanym egzaminie, nie muszą jego zdawać jeżeli podjęli działalność lub pracę przed upływem
trzech lat od daty wejścia w życie ustawy.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
U Z A S A D N I E NI E
Propozycje zmian w ustawach, mają na celu eliminację działalności szarej strefy jaka powstała i stale się rozwija w transporcie drogowym przewóz osób pojazdami samochodowymi konstrukcyjnie przeznaczonych, o którym mowa w ustawie, o transporcie drogowym w art. 5b ust. 1.
Wskutek nie doprecyzowania przepisów a w szczególności nie egzekwowania istniejących w sposób dostateczny, szara strefa nie tylko w zastraszającym tempie się rozwija ale wyczuwa ona jakby przyzwolenie na swą działalność wskutek braku zdecydowanego przeciwdziałania przez organy państwowe.
Nadmienić trzeba, że działalność szarej strefy powoduje znaczne zubożenie przedsiębiorców
działających w transporcie drogowym zgodnie z wymogami ustawowymi. Przyczynia się do ich bankructwa a państwo ponosi straty nie tylko finansowe ale również wizerunkowe.
1/
Obowiązująca ustawa przyzwala na nabycie licencji na transport drogowy pojazdami o których mowa w art. 5 b ust. 1 praktycznie w nieograniczonej ilości.
W szczególności dotyczy licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką. W tym przypadku nie ma obowiązku wykazania się tzw. zabezpieczeniem, o którym mowa w art. 5 c ust. 1 pkt. 5., które to w pewnym stopniu stwarza barierę w uzyskaniu większej ilości licencji przez jednego przedsiębiorcę. Wielość licencji skupiona przez jednego przedsiębiorcę powoduje nie możność cofnięcia jemu wszystkich licencji w przypadku zaistnienia konieczności cofnięcia uprawnień na wykonywanie działalności w transporcie drogowym. Zgodnie z przepisem ustawy cofa się tę licencję na podstawie której powstały zdarzenia upoważniające do jej cofnięcia. Powoduje również umożliwienie udostępnianie pojazdu osobom nie uprawnionym do wykonywania działalności w transporcie drogowym, co skutkuje egzystencją w szarej strefie. Mając powyższe na uwadze proponujemy udzielanie przedsiębiorcy jedną licencję natomiast jeżeli ten przedsiębiorca chce prowadzić firmę transportową i zatrudniać kierowców to może to czynić bez przeszkód poprzez wypisy z licencji, o których mowa w ustawie.
Zgodnie z zapisem art. 5c kierowca zatrudniony przez przedsiębiorcę nie jest obowiązany spełniać wymogu dobrej reputacji, o której mowa w art. 5c ust. 1 i art. 6.
W sposób nie zamierzony powoduje nierówne traktowanie zatrudnianych kierowców przez przedsiębiorców działających na podstawie licencji art. 5c ust. 1pkt. 1 i 2 oraz art. 6. jak również względem ich samych.
Proponowany zapis ma na celu spowodowanie spełniania wymogów dobrej reputacji przez wszystkich zarówno przez przedsiębiorców jak i kierowców, o których mowa w tym artykule.
Także nie jest wymagana wiedza w zakresie wykonywanej pracy związanej z przewozem osób. Samo prawo jazdy to nie wszystko, co należy wiedzieć w temacie wykonywanego zawodu. Brak wiedzy w zakresie, bhp, zatrudnienia, podstawowego zakresu prawa pracy, praw i obowiązków z nich wynikających jest duży.
Każdy kierowca zatrudniony przez przedsiębiorcę o którym mowa w art. 5 c, powinien na potwierdzenie swej wiedzy w zakresie wykonywanego zawodu uzyskać certyfikat kompetencji zawodowej.
Przedsiębiorca, zgodnie z zapisem art. 5b ust. 1 pkt. 1 i 2 może korzystać z cudzego samochodu w formie użyczenia. Również z tej formy korzystają firmy, które nie prowadzą typowego przedsiębiorstwa transportowego o których mowa w art. 5c i art. 6. Zamierzeniem ustawodawcy było aby firmy transportowe rozwijały się bez obciążeń wynikających z niemożności nabywania pojazdów jako firmowych z braku ograniczonych środków finansowych. Ku temu miało być przyzwolenie na wykonywanie transportu drogowego pojazdem użyczonym. W praktyce ta forma użytkowania pojazdu jest wykorzystana przez firmy prowadzące przewóz osób do działalności w szarej strefie. Nie są one zgłaszane do odpowiednich organów władzy o ich użytkowaniu jak również i osoby ich eksploatujące. Wykorzystywane są do tych celów również pojazdy będące własnością firm nie związanych z ustawowym przewozem osób. Powyższe działanie ma celu również uniknąć konieczność wniesienia zabezpieczenia, o którym mowa art. 5c. Nikt nie jest wstanie określić ile pojazdów jest wykorzystywanych do działalności w szarej strefie. Szacuje się, w przybliżeniu około kilkadziesiąt tysięcy. Tym samym dochody są nie ewidencjonowane zarówno przez użyczającego jak i wykonującego przewóz. Straty z tego tytułu są wymierne: zyski finansowe transferowane są między innymi za granicę bez opodatkowania, uszczuplają dochody przedsiębiorcom działających zgodnie z ustawami powodując im brak płynności w realizowaniu należnych świadczeń i zobowiązań finansowych. Stwarza różnego rodzaju zagrożenia w bezpieczeństwie dla korzystających nieświadomie z tego rodzaju usług.
Bez żadnej kontroli wykonują przewozy osób, osoby nie spełniające wymogów ustawowych jak między innymi wymóg dobrej reputacji.
Proponowana zmiana ma na celu uniemożliwienie korzystania z pojazdu użyczonego. Nie ogranicza ona tworzenie przedsiębiorstwa transportowego przede wszystkim w oparciu o tabor samochodowy stanowiący własność przedsiębiorcy, firmy transportowej, z możliwością korzystania z pojazdu leasingowanego za zgodą leasingodawcy. Wymóg wpisu do dowodu rejestracyjnego oraz hologram, który proponujemy dodać w art. 5c ust. 1 pkt. 6, pozwoli organom kontrolnym pełną identyfikację czy pojazd jest wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem.
Pojazdy wykorzystywane do przewozu osób, o których mowa w art. 5b ust. 1 pkt.1 i 2 nie są oznakowane nazwą firmy (logiem firmowym). W rozumieniu, że są one użytkowane do różnych przewozów jak śluby itp. oznakowanie takie jest nie wskazane. Utrudnia to prawidłową weryfikację organom kontrolnym i ułatwia wykorzystywanie ich w szarej strefie. Proponowany hologram, (podobny do hologramu w taksówkach) jest konieczny, przyczyni się do możności dokonywania kontroli przez ITD.
Przedsiębiorcy wykonujący transport drogowy na podstawie licencji, o której mowa w art. 5 c ust. 1 pkt. 1 i 2. mogą go wykonywać na terenie całego kraju.
Brak tzw. rejonizacji i ograniczenia zasięgu działalności przyczynia się do wykonywania tej działalności w dużych aglomeracjach miejskich przez tzw. „przedsiębiorców” zamieszkujących od nich nie jednokrotnie ponad 100 km, świadcząc usługi przewozowe osób, przypisane dla taksówek osobowych.
Przypisanie przedsiębiorcy o którym mowa w art. 5 c ust. 1 pkt. 1 i 2. rejonizacji, obszaru działalności pozwoli na ograniczenie powielania usług przewozowych osób, w szczególności przewozów taksówką w rożnych miastach oraz wykorzystywania ich w szarej strefie.
2/
Proponowane zmiany w art. 6 są po części tożsame z zapisami przed ich wykreśleniem. Niekaralność, szkolenie, egzamin, minimum 3 letnie posiadanie prawa jazdy jest nieodzowne aby uzyskać licencję na przewóz osób taksówką.
Proponujemy w ust. 1 pkt. 2) uzupełnienie wymogów będące uściśleniem treści zawartych w tym ustępie.
Niezależnie od uzyskanej licencji, proponujemy wydać dodatkowy dokument „świadectwo
kwalifikacji”. Jest ono potrzebne, przedsiębiorca posiadający licencję wskutek np. tzw. bankructwa, właściwie na jej podstawie nie może być zatrudniony, natomiast kierowca, który spełni wymogi ustawy nie otrzymuje dokumentu, uprawniającego do zatrudnienia na stanowisku kierowcy
taksówki, otrzymuje jedynie świadectwo o zdanym egzaminie. Propozycja ma na celu wydanie
współtworzenia testów egzaminacyjnych. Wiedza Ich, w szczególności z tzw. topografii miasta jest bardzo duża i jest korygowana na bieżąco, którą należy wykorzystać, aby przyszli taksówkarze
mogli dobrze świadczyć usługi przewozowe.
Treść ust. 4 nieznacznie ulega zapisowi od zapisu w ustawie. Jest jednak istotna różnica.
W obecnym zapisie nie ma mowy na jaki obszar jest wydawana licencja.
Przyzwala to na wydanie licencji w mieście X, nie zależnie że egzamin zdał w innej miejscowości. Bądź co bądź egzamin ma zaliczony.
Uzupełnienie treści o „obszar wskazany zaświadczeniem o zdanym egzaminie” niwelują
wątpliwości co do interpretacji w tym zakresie i jasno precyzują, która gmina jest uprawniona do wydania licencji.
Dotychczas w art. 6 nie ma zapisu odnośnie posiadania tytułu prawnego do dysponowania
pojazdem, którymi transport drogowy ma być wykonywany. Można by się odnieść w tej materii do art. 5c ust. 1 pkt. 5), ale zgodnie z zapisem ust. 1 odniesienie to dotyczy przedsiębiorców
wykonujących przewóz osób na podstawie licencji, o których mowa w art. 5b ust. 1 pkt. 1 i 2.
Za tym istnieje potrzeba zapisu w art. 6 posiadania tytułu prawnego do dysponowania pojazdem, którymi może być wykonywany transport drogowy taksówką.
Natomiast przedsiębiorca prowadzący przedsiębiorstwo poprzez zatrudnienie kierowców
zobowiązany jest spełnić wymogi art. 5 c ust. 1 pkt. 2), 3) i 5) niezależnie od spełnienia warunków, o których mowa w art. 6.
Proponowane zapisy mają na celu, zatrudnianie kierowców spełniających wymogi ustawowe,
prowadzenie przedsiębiorstwa w oparciu o tabor samochodowy stanowiący przede wszystkim
własność przedsiębiorcy, przyczynić się do eliminacji szarej strefy.
Obecnie w transporcie drogowym przewóz taksówką w szczególności w dużych miastach jest
nadpodaż wykonujących te usługi. Powoduje to znaczne utrudnienia w pozyskiwaniu należnego
dochodu, który by w miarę gwarantował dostateczną egzystencję rodziny, utrzymanie warsztatu pracy oraz regulowanie należnych świadczeń i zobowiązań wynikających z działalności
gospodarczej. Bezspornym jest, że nadmiar usługodawców w danej dziedzinie powoduje
nieopłacalność wykonywania tego zawodu, utratę środków zainwestowanych w działalność
gospodarczą oraz zadłużanie się z myślą ratowania przedsiębiorstwa, tym samym skazując ich na działalność i egzystencję w szarej strefie, która to w transporcie drogowym przewóz osób pojazdem samochodowym w zastraszającym tempie się rozwija. Wystarczy przejrzeć ogłoszenia oferujące przewóz osób w internecie.
Brak ograniczeń (parytetu) w wydawaniu licencji, rozwój szarej strefy w transporcie, brak
należytego nadzoru przez samorząd terytorialny, brak skutecznych przeciwdziałań przez
odpowiednie organa państwowe w szczególności przez urząd ochrony konkurencji i konsumenta, w puszczenie na rynek zagraniczne firmy niszczące transport rodzimy, powoduje nie tylko
bankructwo rodzimego transportu ale również transferowanie zysków na konta zagranicą, bez
stosownych danin należnych państwu Polskiemu, czyni koniecznym dokonania regulacji w tych
zagadnieniach. Proponujemy parytet, który uzależnia ilość licencji w danym mieście od liczby jego mieszkańców regulowany w kooperacji Rada Gminy, miejscowe organizacje zrzeszające
taksówkarzy.
Nie jest to nic innowacyjnego. Taki parytet funkcjonuje w wielu miastach nie tylko europejskich. Pozwala działającym przedsiębiorcom na uzyskiwanie odpowiednich dochodów zapewniające
normalną egzystencję rodzinie oraz regulowanie świadczeń wynikających z tej działalności.
3/
Zapisy art. 8 zobowiązują przedsiębiorców między innymi do składania oświadczeń o spełnianiu wymogów dobrej reputacji. Praktyka wskazuje, że oświadczenia te w rzeczywistości często mijają się ze stanem faktycznym, zarówno dotyczy to przedsiębiorców jak i zatrudnianych kierowców. Przywrócenie wykazania się świadectwem o niekaralności przed wydaniem licencji lub zatrudnieniem kierowcy, uniemożliwi podjęcie działalności nie spełniającym wymogu dobrej reputacji, co oczywiście przyczyni się do podniesienia bezpieczeństwa dla usługobiorców,
Proponujemy nadać nową treść ust. 3 pkt. 4. Obecny zapis, mówi o złożeniu oświadczenia o zamiarze zatrudnienia kierowców spełniających wymogi ustawowe ale mówi również o możliwości współpracy z osobami niezatrudnionymi wykonującymi przewozy osób na jego rzecz.
Powyższe oświadczenie jest w sobie sprzeczne. Oświadczenie, tak jakby zobowiązuje do zatrudnienia, natomiast druga jego część przyzwala przedsiębiorcy na umożliwienie wykonywanie transportu osobom przez niego nie zatrudnionym.
Pozwala to na przekazywanie wykonania przewozu osobom nie uprawnionym, z reguły
działającymi w szarej strefie. Nowa treść tego artykułu zobowiązuje do zatrudniania kierowców oraz do współpracy z przedsiębiorcami spełniających wymogi ustawowe.
4/
Proponowana zmiana ma na celu spowodowanie wydawanie wypisów z licencji, o których mowa w art. 5 b ust. 1 zgodnie ze stanem faktycznym.
Obecnie wypisy są wydawane na zgłoszone pojazdy. Przedsiębiorca nie ma obowiązku zgłaszania zatrudnionych kierowców. Ułatwia to zatrudnianie kierowców nie spełniających wymogów
ustawowych i ich działalności w szarej strefie. Proponowana zmiana czyni o konieczności
dokonywania zgłoszenia organowi wydającego licencję nie tylko pojazdów ale też zatrudnionych kierowców.
5/
Propozycja zobowiązuje do zgłoszenia zmian danych w terminie 3 dniowym. Termin ten jest
wystarczający aby dokonać skutecznie zgłoszenie zmian danych o których mowa w tym artykule.
Ograniczy możliwość swobodnej rotacji w „zatrudnianiu” kierowców, zobowiązuje
przedsiębiorców do zatrudniania kierowców, którzy posiadają stosowne uprawnienia.
6/
Praktyka wskazuje, że cofnięcie licencji przedsiębiorcy lub uprawnienia kierowcy trwa latami. W trakcie postępowania mogą oni nadal prowadzić działalność. Kary administracyjne nakładane na nieuczciwych przedsiębiorców i kierowców nie skutkują w sposób należyty do zaniechania działalności niezgodnej z przepisami ustaw.
W transporcie drogowym przewóz osób pojazdami, o których mowa w art. 5 b ust. 1, prowadzą działalność przedsiębiorcy, którzy nie wykonują osobiście przewozów osób a działalność ich jest w oparciu o inne akty prawne. Działają w transporcie drogowym na podstawie umowy o wzajemnej współpracy z przedsiębiorcami wykonującymi przewozy osób, zobowiązując się względem siebie, jedni pozyskują zamówienia na przewozy osób, drudzy je wykonują. Każdy z tych przedsiębiorców realizuje zobowiązania wyłącznie na własny rachunek. Rodzaj tej umowy tworzy jakby monolit jednolitego przedsiębiorstwa niezależnie od tego, że podstawą jego egzystencji, jest umowa wzajemnej współpracy różnych przedsiębiorców działających na innej podstawie prawnej. Niemniej, jeżeli bliżej przyjrzeć się tej relacji, to nie sposób nie zauważyć, że tak naprawdę poprzez stworzoną relację to taksówkarze „zatrudniają” tzw. menadżera a nie odwrotnie.
Dokonywane kontrole wykazują, że „menadżerowie” (firmy) nie dotrzymują umownych zobowiązań danych przedsiębiorcom osobiście wykonującym przewozy osób zgodnie z uprawnieniami.
Wydają zamówienia na przewóz osób, kierowcom nie mających odpowiednich uprawnień, taksówkarzom mającym licencje z innego miasta lub gminy.
Udostępniają poprzez różnego rodzaju środków przekazu (między innymi przez internet – aplikacje) możliwość zamówienia przewozu osobom chcących korzystać z usługi, uwiarygadniając oferowane usługi poprzez reklamę w mediach.
Kary administracyjne nakładane przez właściwe organa są praktycznie nieskuteczne. Kierowca po przyjęciu kary, odjeżdża i swobodnie dalej wykonuje przewozy osób.
Nieuczciwy przedsiębiorca nie uiszcza nałożonej kary, która po dwóch latach ulega przedawnieniu.
Nieskuteczność i zaniechanie przez niektóre organa egzekwowanie obowiązującego prawa, powodują poczucie bezkarności nieuczciwym przedsiębiorcom i kierowcom, skutecznie przyczynia się do rozwoju szarej strefy oraz przyzwyczaja społeczeństwo do uważania, że tego rodzaju przewóz jest legalny.
W tej sytuacji, uważamy za konieczne sięgnięcie po surowszą karę za prowadzenie działalności w transporcie drogowym zarówno dla wykonujących usługi przewozowe jak i dla zlecających ich wykonanie bez względu na dokonywaną formą ich przekazu.
W perspektywie poniesienia odpowiedzialności karnej za działalność bez stosownych uprawnień zarówno przez wykonujących usługi przewozowe jak i przez prowadzących działalność
pozyskiwania zamówień na ich rzecz, oraz na rzecz zamawiających usługi przewozowe niezależnie od udostępnianej formy przekazu zamówienia i jej realizacji powinno uzmysłowić im, że nie warto podejmować takiej działalności w transporcie drogowym.
7/
Zgodnie z art. 5 b ust. 1 należy nabyć licencję aby wykonywać transportu drogowy pojazdem wymienionym w pkt. 1, 2 i 3.
Zgodnie z zapisem art. 18 ust. 4a przewóz okazjonalny może być wykonywany pojazdem samochodowym określonym w tym ustępie tj. powyżej 7 osób łącznie z kierowcą na podstawie licencji o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 2.
Natomiast zapis ust. 4b pkt. 2 dopuszcza wykonywanie przewóz okazjonalny samochodami zabytkowymi i osobowymi.
W rozumieniu art. 18 ust. 4a i 4b przewóz okazjonalny może być wykonywany pojazdami o których mowa w art. 5 b ust. 1 pkt. 1 i 2, czyli powinien być wykonywany na podstawie dwóch różnych licencji. Zapis art. 18 ust. 4a jednoznacznie wskazuje jakimi pojazdami można wykonywać transport drogowy okazjonalny, a art. 5b ust. 1 pkt. 2 jaka licencja jest potrzebna do jego wykonywania. To czyni, że nie zależnie od przyzwolenia w ust. 4b, do wykonywania przewozu okazjonalnego pojazdem samochodowym, aby go wykonywać należy nabyć licencję o której mowa w art. 5b ust. 1 pkt. 1.
Przewóz okazjonalny pojazdem samochodowym, którym mowa w art. 18 ust. 4a wystarczająco spełnia wykonywanie przewozu okazjonalnego opisanego w art. 18 ust. 3 oraz oczekiwania przedsiębiorców wykonujących te przewozy.
Wykreślenie przyzwolenia dopuszczającego możliwość dokonywania przewozu okazjonalnego
pojazdami samochodowymi pozwoli na wykonywanie jego przez przedsiębiorców zgodnie z
zapisem art. 18 ust. 4a oraz z ust. 3, który stanowi istotę przewozu okazjonalnego. Proponowana zmiana przyczyni się do zniwelowania dwuznaczności oraz uniemożliwia dowolne interpretowanie przez przedsiębiorców, i organa uprawnione do wydawania licencji na tego rodzaju transport, a co za tym idzie do znacznego ograniczenia wykorzystywania ten rodzaj transportu w szarej strefie.
8/
Proponowane zapisy w art. 89, 92c i 93 mają na celu skuteczniejsze egzekwowanie nałożonych kar. Obecnie w przypadku stwierdzenia przez organa kontrolne o braku uprawnień do wykonywania transportu drogowego przewozu osób, po nałożeniu kary określonej ustawą na wykonującego ten przewóz, osoba ta nadal go wykonuje. Zwlekają z uiszczeniem nałożonej kary, która to po upływie dwóch lat przedawnia się. Jest potrzeba aby nakładana kara nie przedawniała się przynajmniej w tak szybkim czasie. Proponowany okres 5 letni (zdecydowanie dłuższy od dotychczasowego)
przyczyni się do braku poczucia bezkarności. Nadanie trybu natychmiastowej wykonalności
przyczyni się do skuteczniejszego wyegzekwowania nałożonej kary. Zatrzymanie pojazdu na czas uregulowania kary, pozbawia możność ukaranemu wykonywanie przewozu osób.
9/
Obecny zapis zmusza przedsiębiorcę do odbycia szkolenia i zdania egzaminu w przypadku tzw. przedłużenia ważności licencji przez przedsiębiorców, którzy w przeszłości powyższego nie byli obowiązani spełnić. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był wymagany. Ustawa z dnia 06 września 2001 r. Dz. U. Nr. 125 poz. 1371 uregulowała powyższą kwestię. Zobowiązała do spełnienia tego wymogu tych co nie mogli udokumentować wykonywanie działalności przez ostatnie 5 lat, natomiast tym co wykazali się działalnością powyżej 5 lat a nie byli obowiązani spełnić ten wymóg, ustawowo zostali zwolnieniu od obowiązku spełnienia tego wymogu.
Obecnie przedsiębiorcy w wyniku wykupienia licencji z ważnością do czasu osiągnięcia wieku emerytalnego, nie mający zaświadczenia o zdanym egzaminie mają z tego tytułu kłopot w jej przedłużeniu. Wykonującym tą działalność przez 20 – 40 lat bez przerwy, przepis w ustawie z dnia 5 kwietnia 2013 r. poz. 567 o zmianie ustawy, o transporcie drogowym w art. 4 ust. 4 spowodował cofnięcie im nabytych kwalifikacji, oraz prawa nabyte dane ustawą, o transporcie drogowym z roku 2001.
Notabene przepis ten jest nie adekwatny do rzeczywistości, na ten czas nie we wszystkich miastach obowiązuje wymóg szkolenia i zdanie egzaminu. Możność różnorodnego podejmowania decyzji w tej materii przez Rady gminne, skutkować może zmiennością w podejmowanych uchwał w tej materii.
Aby tego uniknąć i umożliwić tzw. przedłużenie licencji proponujemy zapis, który będzie
sankcjonował prawa nabyte i bieżące oraz regulował powyższą materię na bieżąco. Zgodnie z
propozycją w art. 6 uważamy, że egzamin, o którym mowa w tym artykule jest nieodzowną częścią składową wymogów do uzyskania licencji lub zatrudnienia w charakterze kierowcy taksówki bez względu na ilość mieszkańców w danym mieście lub obszarze.
10/
W wielu miastach Rady Gminy nie realizują danych ustawowo uprawnień do określenia cen na przewozy taksówkami. Zgodnie z zapisem art. 8 w ustawie, o cenach, rada Gminy noże uchwalić ceny na przewozy taksówką ale nie musi. W nielicznych miastach są ustalone ceny maksymalne, niejednokrotnie obowiązujące od ca 15 lat. Rady Gminy utrzymują je nie zważając na znaczny ogólny wzrost kosztów utrzymania życia codziennego, warsztatu pracy oraz zobowiązań
finansowych wynikających z działalności gospodarczej. Nie reagują na postulaty taksówkarzy o ich odpowiednią regulację. Paradoksalnie sprzyja to, zarówno do stosowania zawyżonych cen jak i cen zaniżonych, które swą wartością nie mieszczą się w ustalonej wysokości ceny maksymalnej ani w nie określonej ceny minimalnej mającą zasadność ekonomiczną jej stosowania.
Ustalanie ceny minimalnej zapobiega stosowaniu cen zaniżonych natomiast, ustalanie ceny maksymalnej pozwala zachować odpowiednie proporcje w stosowaniu cen przez przedsiębiorców wykonujących przewozy taksówką.
Zobligowanie Rady gminy do ich uchwalania na wniosek Izby Gospodarczej i Związku Zawodowego pozwala na szybkie regulowanie cen za przewozy taksówką.
11/
Jest potrzeba aby uregulować czytelność oznakowań taksówek w kraju. W wielu miastach, taksówki nie są oznakowane. Brak należytego oznakowania powoduje, że klient nie orientuje się czy wsiada do właściwej (miejscowej) taksówki.
Brak oznakowań ułatwia wykonywanie przewozu przez taksówkarzy z małych miejscowości w
dużych aglomeracjach, a w szczególności osobom, które nie mają uprawnień na wykonywanie tej działalności.
Zważyć trzeba, że praktycznie dokonywane zmiany w przepisach ustawy o transporcie drogowym były dokonywane na nie korzyść taksówkarzy, którzy pomimo ich ułomności
przystosowywali się do nich, natomiast ci co je łamali i łamią nie tylko nie ponoszą odpowiednich konsekwencji ale jeszcze stawia ich się za wzór nowoczesności a w nagrodę podjęto czynności zmierzające do ich zalegalizowania.
Naszym skromnym zdaniem proponowane zmiany znacznie przyczynią się do zaniechania
działalności w szarej strefie, ograniczą ten proceder. Są one oczekiwane przez przedsiębiorców
wykonujących swą działalność zgodnie zobowiązującymi przepisami. Przyczynią się do stabilizacji w transporcie drogowym przewóz osób pojazdami, o których mowa w art. 5 b ust. 1. Zwiększą w sposób zdecydowany bezpieczeństwo korzystających z tych usług. Są zgodne z przepisami
Konstytucji R.P., oraz z przepisami dyrektyw unijnych o czym świadczy, że funkcjonują one w
innych krajach unii europejskiej.
Nie obciążają budżetu państwa kosztami potrzebnymi do ich wdrożenia.